عمليات
صبحدم روز پنجشنبه 1374/4/15ه.ش (7صفر1416ه.ق، 6ژوئيه 1995م)، در سالروز ولادت حضرت امام موسى كاظم‏عليه السلام ، گروهى از رزمندگان مقاومت اسلامى لبنان، در حالى كه هر كدام مقدار زيادى مواد و تجهيزات انفجارى در كوله‏پُشتى خود حمل مى‏كردند، با گذر از خطوط امنيتى و مواضع و پايگاه‏هاى ارتش اسرائيل و مزدوران ارتش جنوب لبنان (ميليشياى لحد)، به عمق منطقه‏ى اشغالى در نزديكى «قلعه شقيف» وارد شدند. جاده‏ى استراتژيك «ديِرمِيماس» براساس اطلاعات و شناسايى‏هاى انجام شده قبلى، بهترين نقطه براى عمليات شهادت‏طلبانه تشخيص داده شده بود.
شانزده بمب قوى، با فاصله‏هايى حدود پنجاه متر، در سه نقطه‏ى مختلف‏كار گذاشته شدند. بر روى بمب‏ها كه حاوى صدها ساچمه‏ى فلزى به عنوان تركش بودند، پوششى جهت اختفا كشيده شد تا نيروهايى كه از آن‏جا مى‏گذرند، متوجه نشوند.
جوانى حدود بيست ساله، پس از روبوسى و وداع با ديگر همرزمان، از گروه جدا شد و به ميان درختچه‏هاى بالاى تپه كنار جاده دويد و خود را آن‏جا پنهان كرد. جوان كه مقدارى مواد منفجره به دور بدن خود بسته و چاشنى را آماده كرده بود، بايد دستگاه انفجار چاشنى بمب‏هاى كار گذشته شده را در دست مى‏فشرد.
ديگر نيروهاى مقاومت اسلامى، در بالاى ارتفاع مشرف بر جاده و محل عمليات، در حالى كه از فاصله‏اى دور ناظر صحنه بودند، يك‏دستگاه دوربين فيلم‏بردارى ويدئويى كار گذاشتند تا از آن‏چه اتفاق خواهد افتاد، تصويربردارى كنند.
ساعاتى بعد، كاروانى نظامى متشكل از دو كاميون و يك جيپ، به منطقه نزديك شد. جوان كه به شدت انتظار آمدن قافله را مى‏كشيد، با گذر اولين كاميون و موازى شدن آن‏ها با محل‏هاى بمب‏گذارى شده، فرياد «ياحسين‏عليه السلام» سرداد و چاشنى‏ها را يكى پس از ديگرى فشرد. سه انفجار پياپى، منطقه را به لرزه در آورد و انعكاس صداى آن در كوه‏ها و دره‏هاى اطراف، نيروهاى دشمن را كه هراسان از ماشين‏ها پياده مى‏شدند، وحشت‏زده كرد.
جهنمى از آتش و انفجار كاميون‏ها را در بر گرفت. نيروهاى صهيونيست، دستپاچه و هراسان، به هر طرف پا به فرار گذاشتند؛ بدون اين‏كه تا دقايقى بتوانند عكس‏العملى از خود نشان بدهند. اتومبيل‏ها در جاى خود متوقف شدند. اجساد كشته شدگان و مجروحين در كاميون‏ها باقيمانده بود. كماندوهاى وحشت‏زده، بى‏هدف، به هر سمتى تيراندازى مى‏كردند و دقايقى بعد از انفجار بود كه جرأت كردند از جانپناه خارج شوند. ناگهان سه نارنجك دستى، يكى پس از ديگرى، ميان نيروهاى صهيونيست پرتاب و منفجر شد كه تلفاتى به بار آورد.
نيروهاى اسرائيلى، به خيال اين‏كه مورد تهاجم گروهى عظيم از رزمندگان مقاومت اسلامى قرار گرفته‏اند، گيج و مبهوت، فرار را بر ماندن ترجيح دادند. در آن ميان، جوانى كه لباس كماندويى سبز رنگ و جليقه مملو از مواد منفجره بر تن داشت، از ميان درختچه‏ها خارج شد و در حالى كه دستش را بر ماشه اسلحه‏ى ام.16 خويش مى‏فشرد، به طرف كاميون‏ها دويد. با وجود درگيرى‏هاى شديد و تيراندازى زياد، ناگهان اسلحه جوان دچار نقص شد و گير كرد، ولى او خونسرد و آرام، به رفع گير اسلحه پرداخت و بدون اين‏كه با مقاومتى از سوى صهيونيست‏ها روبه‏رو شود، دوباره به تيراندازى پرداخت و ميان كاميون‏ها كه بر اثر انفجار متلاشى شده بودند، مى‏دويد و به دنبال سربازان دشمن مى‏گشت.
در يك لحظه، چشم جوان به سربازى جوان افتاد كه وحشت زده در برابر او ايستاده بود. آن چنان مات و مبهوت، بود كه نتوانست از اسلحه‏ى خود استفاده كند. جوان حزب‏اللهى خنده‏اش گرفت و سرباز صهيونيست پا به فرار گذاشت و به ميان تپه‏ها دويد. جوان رزمنده با خونسردى خنديد و خشاب اسلحه‏ى خود را كه تمام شده بود، عوض كرد.
طرح عمليات اين گونه بود كه پس از آن‏كه نيروهاى كماندويى دشمن طبق روال هميشه، پس از حمله به گوشه‏اى پناه مى‏برند، جوان رزمنده به ميانشان بدود، خود را منفجر كرده و به اين وسيله ضربه‏ى نهايى را بر آن‏ها وارد كند؛ ولى صهيونيست‏ها از فرصت استفاده كرده و پا به فرار گذاشتند.
اسرائيل كه مدعى است پيشرفته‏ترين تكنولوژى نظامى را در نبرد بامقاومت اسلامى به‏كار گرفته و جديدترين و قوى‏ترين سلاح و تجهيزات را در اختيار دارد، و از بهترين و آموزش ديده‏ترين كماندوهاى ويژه برخوردار است، با هجوم يك جوان بيست ساله‏ى مسلمان، همه‏ى ادعاهايش به پوچى گرائيد و تمامى كماندوها صحنه را ترك كرده و گريختند.
اين درگيرى لحظه به لحظه توسط دوربين ثبت و ضبط مى‏شد. همرزمان شهيد، از دور نظاره‏گر بودند، و هر لحظه منتظر آخرين انفجار و شهادت او.دقايقى گذشت، ولى از انفجار خبرى نشد. جوان رزمنده همچنان در ميان اجساد كشته‏ها، و مجروحين و كاميون‏ها مى‏گشت، ولى ديگر كسى را نيافت. همه گريخته بودند. خودش خنده‏اش گرفت. نمى‏دانست چه كند؛ مكثى كرد، يك بار ديگر با نگاه اطراف را وارسى كرد و چون جنبنده‏اى نديد، مسيرى را كه از آن‏جا آمده بود، در پيش گرفت و به محل استقرار همرزمانش شتافت.
يك ربع ساعت گذشت كه جوان رزمنده به دوستانش پيوست. همه مبهوت ولى خوشحال، او را در آغوش كشيده و خوش آمد گفتند. جالب آن بود كه ساعتى قبل با او وداع كردند؛ به اين تصور كه او در عمليات به شهادت خواهد رسيد.

بازتاب
دبير كل حزب‏اللَّه لبنان، حجت‏الاسلام والمسلمين سيدحسن نصراللَّه، در باره‏ى قهرمان اين عمليات مى‏گويد: اين جوان براى عمليات شهادت‏طلبانه عازم شده بود و مثل ديگر شهادت‏طلبان، وصيت نامه‏اش را در برابر دوربين فيلم‏بردارى خواند و حتى برايش برنامه‏ى خداحافظى و مراسم وداع نيز برگزار شد. او واقعاً خودش را آماده كرده بود تا با انفجار خود، بر دشمن زبون ضربه‏ى سختى وارد آورد.
بعد از عمليات، هنگامى كه نزد من آمد، با تعجب به او گفتم: تو كه رفته بودى عمليات شهادت‏طلبانه انجام بدهى، خودت را منفجر كنى و شهيد بشوى، پس چى شد كه سالم برگشتى؟
او خنديد و گفت: بله، من خودم را براى شهادت آماده كرده بودم؛ ولى پس از انفجار بمب‏ها و تيراندازى، همه‏ى اسرائيلى‏ها فرار كردند و من هر چه منتظر ماندم، كسى را نديدم كه به طرفم تيراندازى كند و ديگر كسى را نيافتم كه مرا شهيد كند، خودم هم كه نمى‏توانستم بدون اين‏كه كسى وجود داشته باشد،بى دليل خودم را منفجر كنم.
دو روز بعد از عمليات، كانال تلويزيونى «المنار» وابسته به حزب‏اللَّه لبنان، اقدام به پخش تصاوير مستند اين عمليات كرد كه فرماندهى نيروهاى اشغال‏گر اسرائيلى، هراسان و دستپاچه، به مدت يك ربع تا پايان پخش برنامه و گزارش عمليات، برق مناطق اشغالى را قطع كرد تابه خيال خود كسى از مردم آن‏جا نتواند از عمليات با خبر شود. چرا كه اين تصاوير نمايانگر پوشالى بودن قدرت صهيونيست‏ها بود.

شخصيت شهيد
قهرمان اين عمليات كه همچنان جزو رزمندگان گمنام مقاومت اسلامى محسوب مى‏شد و نامى از او به ميان نيامده است، شهيد «محمد عبدالامير حميد» (حمزه) متولد1352ه.ش)1974م) بود كه چندى بعد در روز1376/12/3ه.ش (22 فوريه 1997م) در عملياتى ديگر عليه نيروهاى اشغال‏گر، به شهادت رسيد و پيكرش يك سال و نيم در دست رژيم اسرائيل ماند و سپس در بيروت دفن شد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: